21:13 - 21:40 "The Eye of Beauty" 27΄
Χαλκίδα, Θέατρο Παπαδημητρίου/Αμφιθέατρο Νομαρχιακού Μεγάρου
26.9.10
Στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ – Docfest Χαλκίδα 2010, το “The eye of beauty”
21:13 - 21:40 "The Eye of Beauty" 27΄
Χαλκίδα, Θέατρο Παπαδημητρίου/Αμφιθέατρο Νομαρχιακού Μεγάρου
6.7.10
Φεστιβάλ Ν. ΠΑΣΟΚ - Festival PASOK Youth - Friday, July 9, 2010
Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010, 7.30 μ.μ.
«Παλαιστινιακό: Όψεις και προοπτικές επίλυσης».
Ομιλητές:
1. Αλ Αμπάντλα Ναντέρ, Πρόεδρος Συνδέσμου Ελληνοπαλαιστινιακής Φιλίας.
2. Σκανδαλίδης Κώστας, Βουλευτής Α΄ Αθήνας.
3. Τσιρώνης Δημήτρης, Βουλευτής Άρτας.
Στην έναρξη της εκδήλωσης θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «The eye of beauty» σχετικά με τα προσφυγικά Παλαιστινιακά στρατόπεδα στο Λίβανο.
The PASOK Youth organized from 8-11 July 2010, the Festival - Camping in St. Anna, Evia
Friday, July 9, 2010, 7:30
“Palestine: Aspects and prospects of Solutions”
Speakers:
1. Nader AlAbandla, President of "HellenicPalestinian Friendship"
2. Kostas Skandalidis, MP Athens
3. Dimitris Tsironis, MP Arta
At the start of the event will show the documentary «The eye of beauty» of the Palestinian refugee camps in Lebanon.
23.5.10
PART I - Amnesty International "IANOS"
(Athens, 20/5/2010) Διεθνής Αμνηστία: "Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στο Λίβανο, 1948-2010" - Amnesty International: "Palestinian refugee camps in Lebanon, 1948-2010"
PART II - Amnesty International "IANOS"
(Athens, 20/5/2010) Διεθνής Αμνηστία: "Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στο Λίβανο, 1948-2010" - Amnesty International: "Palestinian refugee camps in Lebanon, 1948-2010"
PART IIΙ - Amnesty International "IANOS"
(Athens, 20/5/2010) Διεθνής Αμνηστία: "Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στο Λίβανο, 1948-2010" - Amnesty International: "Palestinian refugee camps in Lebanon, 1948-2010"
21.5.10
Διεθνής Αμνηστία: "Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στο Λίβανο, 1948-2010" - Amnesty International: "Palestinian refugee camps in Lebanon, 1948-2010" (Athens, 20/5/2010)
- Amnesty International: "Palestinian refugee camps in Lebanon, 1948-2010"
- "The eye of beauty"
19.5.10
Η Διεθνής Αμνηστία σας προσκαλεί στην εκδήλωση, με θέμα "Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στο Λίβανο, 1948-2010"
Η Διεθνής Αμνηστία σας προσκαλεί στην εκδήλωση, με θέμα "Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στο Λίβανο, 1948-2010"
την Πέμπτη, 20 Μαΐου, ώρα 18:00 - 20:00, στο Βιβλιοπωλείο IANOS (Σταδίου 24, Αθήνα).
Προσκεκλημένοι οι κινηματογραφιστές Νίκος Κλείτσικας και Μανώλης Δημελλάς, που θα καταθέσουν τις προσωπικές τους μαρτυρίες. Θα προβληθεί σχετική ταινία διάρκειας 27' (The eye of beauty). Επίσης, θα συμμετάσχει ο πρόεδρος του Παλαιστινιακού Κέντρου Επιστροφής - Palestinian Return Centre (Λονδίνο) - Majed Azeer.
Θα παρευρεθεί ο Mohammed Abd El Khalek El Farra, Δήμαρχος της Χαν Γιούνις από την αποκλεισμένη Γάζα!
Θα παρευρεθεί ο Mohammed Abd El Khalek El Farra, Δήμαρχος της Χαν Γιούνις από την αποκλεισμένη Γάζα!
13.5.10
Palestinian refugee camps in Lebanon (1948-2010) - "Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στο Λίβανο, 1948-2010"
Amnesty International invites you to the event on "Palestinian refugee camps in Lebanon, 1948-2010"
Thursday, May 20th at 18:00 to 20:00 in bookstore IANOS (Stadiou, 24 - Athens).
Invited filmmakers Nick Klitsikas and Manolis Dimellas, to deposit their personal testimonies. We screened the movie duration 27 (The eye of beauty). It will also involve the President of the Palestinian Return Centre (London) - Majed Azeer.
Η Διεθνής Αμνηστία σας προσκαλεί στην εκδήλωση, με θέμα "Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στο Λίβανο, 1948-2010"
την Πέμπτη, 20 Μαΐου, ώρα 18:00 - 20:00, στο Βιβλιοπωλείο IANOS (Σταδίου 24, Αθήνα).
Προσκεκλημένοι οι κινηματογραφιστές Νίκος Κλείτσικας και Μανώλης Δημελλάς, που θα καταθέσουν τις προσωπικές τους μαρτυρίες. Θα προβληθεί σχετική ταινία διάρκειας 27' (The eye of beauty). Επίσης, θα συμμετάσχει ο πρόεδρος του Παλαιστινιακού Κέντρου Επιστροφής - Palestinian Return Centre (Λονδίνο) - Majed Azeer.
3.5.10
Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στον Λίβανο (1948-2010) - Palestinian refugee camps in Lebanon (1948-2010) - Campi profughi Palestinesi in Libano (1948-2010)
♦ Πέμπτη, 20 Μαΐου 2010, 18:00 - IANOS Σταδίου 24
Συζήτηση / Ομιλία / Διάλεξη
Προσφυγικά στρατόπεδα Παλαιστινίων στον Λίβανο (1948-2010)
Εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας
Προσκεκλημένοι οι κινηματογραφιστές Νίκος Κλειτσίκας και Μανώλης Δημελλάς, που θα καταθέσουν τις προσωπικές τους μαρτυρίες.
Θα προβληθεί σχετική ταινία διάρκειας 27'.
Είσοδος ελεύθερη
♦ Palestinian refugee camps in Lebanon (1948-2010)
Thursday, May 20 2010, 18:00
“IANOS” Stadiou 24 - Athens
Event of Amnesty International.
Invited filmmakers Manolis Dimellas and Nikolaos Kleitsikas, to deposit their personal testimonies.
We screened the movie “The eye of beauty”, duration 27’.
Admission free
♦ Campi profughi Palestinesi in Libano (1948-2010)
Giovedi, 20 maggio 2010, ore 18:00
“IANOS” Via Stadiou 24 - Atene
Amnesty International
Invitati i autori Manolis Dimellas e Nikos Klitsikas, a depositare le loro testimonianze personali.
Proiezione del documentario “The eye of beauty” (27’).
Ingresso libero
22.4.10
15.4.10
ΕΒΔΟΜΑΔΑ FOG DOC - Τρίτη 20 Απρίλη, 21:30: "The eye of beauty" 27΄
Λαΐς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48, Κεραμεικός (Στάση Μετρό Κεραμεικού), τηλ.: 2103612046
14.4.10
Το ελληνικό ντοκιμαντέρ Αντιστέκεται και Δημιουργεί! Για πρώτη φορά τα ντοκιμαντέρ που απείχαν από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης!
Η εβδομάδα FOG DOC που συγκεντρώνει τα ντοκιμαντέρ που απείχαν από το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο του 2010, φιλοξενείται στην Ταινιοθήκη από τις 15 έως τις 21 Απριλίου 2010.
ΠΕΜΠΤΗ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
21:30 "The eye of beauty" 27΄, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (στη συμβολή της Ιεράς Οδού με τη Μεγάλου Αλεξάνδρου)
1.4.10
19.3.10
18.3.10
Τhe documentary "The eye of beauty" in Ηigh Shool Torregaveta (Naples Italy), the ancient Italian Kimi, the first Greek colony in the West Europe (16-3-10)
Προβολή στο Γυμνάσιο Torregaveta (Νάπολη Ιταλίας),
στην αρχαία ιταλική Κύμη, την πρώτη ελληνική αποικία στη Δύση (16 Μάρτη 2010)
16.3.10
12.3.10
Το ξεκίνημα στην Ευρώπη!
Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί σε εκδήλωση που θα γίνει στην Ιταλία με τίτλο "Stop ai massacri - Stop the massacres" και μάλιστα θα γίνει συζήτηση σε απευθείας σύνδεση με την Βουλή της Παλαιστίνης στη μαρτυρική Γάζα.
Περισσότερα για το ντοκιμαντέρ "The eye of beauty", ΕΔΩ!
Η αφίσα της εκδήλωσης στην Ιταλία, ΕΔΩ!
To επίσημο trailer του ντοκιμαντέρ, ΕΔΩ!
Το trailer της εκδήλωσης, ακολουθεί (περιέχει εικόνες δολοφονίας αμάχων και συνιστάται η προσοχή σε ευαίσθητους ανθρώπους):
7.3.10
21.1.10
Οδοιπορικό στην εξορία. Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ
Οδοιπορικό στην εξορία
Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ
Εδώ, το νεκροταφείο είναι παιδότοπος. Πάνω στα μνήματα μικρά παιδιά παίζουν μπάλα. Βομβαρδισμένα, ξεχαρβαλωμένα κτίρια προσφέρουν ακόμα στέγη στους ξεριζωμένους. Σπίτια χωρίς θέρμανση, χωρίς υποτυπώδεις συνθήκες υγιεινής φιλοξενούν πολυμελείς οικογένειες.
Ο μοναδικός ελεύθερος χώρος για τα παιδιά είναι τα νεκροταφεία των καταυλισμών. Τα σχολεία είναι αυτοσχέδια, αφού όσα λειτουργούν υπό τη μέριμνα του ΟΗΕ είναι ελάχιστα και απομακρυσμένα. Μουσείο μνήμης για την επιστροφή στην πατρίδα δημιούργησε συνταξιούχος δάσκαλος στον Ν. Λίβανο. Εχει συγκεντρώσει δεκάδες πράγματα που έφεραν οι πρόσφυγες από την Παλαιστίνη το 1948 και όλα τα κλειδιά των σπιτιών τους.
Διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα, χωρίς δικαίωμα σε κανένα επάγγελμα, ιδιοκτησία, ενοικίαση, μόρφωση, περίθαλψη. Πόσο διαρκεί αυτή η κατάσταση; Εξήντα δύο χρόνια. Από το 1948, όταν ξεριζώθηκαν από τη γη τους.
Στους ασφυκτικούς καταυλισμούς των παλαιστίνιων προσφύγων στο Λίβανο, όπου στοιβάζονται δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, περιπλανήθηκαν πριν από δυο μήνες οι Νίκος Κλείτσικας και Μανώλης Δημελλάς, δημιουργοί του ντοκιμαντέρ «Ain al-Hilweh» («Eye of Beauty»)-«Το μάτι της όμορφης», όπως ονομάζεται ένας από αυτά τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης». Και οι δυο τους, ευαισθητοποιημένοι στα θέματα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, έχουν εμπειρική «διατριβή» στο Παλαιστινιακό. Ο πρώτος είναι μέλος του Συνδέσμου Ελληνοπαλαιστινιακής Φιλίας και ο δεύτερος οπερατέρ του Mega. Το διάρκειας 25 λεπτών αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ θα προβληθεί στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ στη Θεσσαλονίκη.
Σφαγίασαν 2.000 αμάχους
Ο Νίκος Κλείτσικας βρήκε άκρες για άδεια και πολιτική στήριξη από τις παλαιστινιακές οργανώσεις του Λιβάνου, ώστε να μπορέσουν να μπουν στους δώδεκα καταυλισμούς που είναι διάσπαρτοι στη χώρα, από το Βορρά μέχρι τα σύνορα με το Ισραήλ. Με δεδομένο ότι η Φάταχ, η Χαμάς και το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης μοιράζονται τον έλεγχο των καταυλισμών, ήρθαν σε επαφή με τους επικεφαλής και των τριών οργανώσεων για να επισκεφθούν όλα τα προσφυγικά στρατόπεδα. Φιλοξενήθηκαν σε σπίτια κι έζησαν από κοντά τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν υπό τη μέριμνα του... φιλόστοργου ΟΗΕ.
Μέσα στη Βηρυτό υπάρχουν τέσσερις καταυλισμοί. Ενας δρόμος χωρίζει το πολιτισμένο κομμάτι της πόλης από το γκέτο της Σάμπρα και Σατίλα, τους καταυλισμούς που έμειναν στην Ιστορία από μια φρικιαστική μαζική δολοφονία: Από τις 15 μέχρι και τις 17 Σεπτεμβρίου του 1982 ο ισραηλινός στρατός υπό τις διαταγές του τότε υπουργού Εθνικής Αμυνας του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν εισέβαλε στον Λίβανο και με τη βοήθεια λιβανέζικων φασιστικών, παραστρατιωτικών οργανώσεων σφαγίασε πάνω από δύο χιλιάδες αμάχους σε αυτούς τους προσφυγικούς καταυλισμούς. Στόχος ήταν η εξολόθρευση της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ/PLO) που τότε έδρευε στο Λίβανο. Κι ενώ οι στρατιωτικές δυνάμεις της ΟΑΠ είχαν ήδη αποχωρήσει από εκεί τηρώντας συμφωνίες, ο Σαρόν επέμενε στην εισβολή προκειμένου να εκκαθαριστούν οι «φωλιές των τρομοκρατών»...
Στους οκτώ από τους δώδεκα καταυλισμούς δεν επιτρέπεται η είσοδος και η έξοδος οποιουδήποτε-ούτε καν άραβα δημοσιογράφου. Το μικρό συνεργείο μπήκε παράνομα, με μοναδικό όρο να μη φωτογραφηθούν ένοπλοι, αλλά πολιτοφύλακες το συνόδευαν παντού.
«Γνώριζα καλά το θέμα, αφού χρόνια τώρα ασχολούμαι με το Παλαιστινιακό κάνοντας πολλά ταξίδια», λέει ο Ν. Κλείτσικας. «Η πρόσβαση στους καταυλισμούς είναι δύσκολη "για τα μάτια του κόσμου". Η κυβέρνηση του Λιβάνου προσπαθεί να πλασάρει προς το Ισραήλ την εικόνα μιας χώρας που δεν επωάζει την τρομοκρατία, ενώ την ίδια στιγμή γειτονιές, ακόμα και πλαζ, ελέγχονται από τη Χεζμπολάχ. Τις δέκα μέρες που μείναμε και τα τρία παλαιστινιακά κόμματα μάς βοήθησαν όσο μπορούσαν. Δεν θέλαμε να αποτυπώσουμε το θέμα τουριστικά, επιστρέφοντας το βράδυ στο ξενοδοχείο. Μείναμε σε στρατόπεδα, κι αυτά που είδαμε συνιστούν μια τραγωδία. Η κατάσταση που επικρατεί δεν υπάρχει σε κανένα άλλο μέρος όπου σήμερα ζουν παλαιστίνιοι πρόσφυγες. Ολοι οι καταυλισμοί τελούν υπό την προστασία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, οι οργανώσεις του δηλαδή έχουν αναλάβει τη χρηματοδότηση της διαβίωσής τους, εφόσον όλες οι αποφάσεις που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα καταλήγουν ότι κακώς έχουν εκδιωχθεί από τα εδάφη τους και πρέπει να επιστρέψουν... Εν τω μεταξύ έχουν περάσει εξήντα δύο χρόνια, κι αυτοί οι άνθρωποι ζουν όπως τα ζώα!».
Πλαστικοί σωλήνες ύδρευσης μπερδεμένοι με αυτούς του ρεύματος κρέμονται σαν φυλλωσιές τρόμου πάνω από τα στενοσόκακα των καταυλισμών, δημιουργώντας συνεχώς ατυχήματα. Αποχετεύσεις δεν υπάρχουν. Τα λύματα περνούν από τους δρόμους και η δυσοσμία είναι αφόρητη. Οι Παλαιστίνιοι στους καταυλισμούς του Λιβάνου είναι οι μοναδικοί σε σύγκριση με όλους τους άλλους που κατέφυγαν σε άλλες χώρες (Συρία, Αίγυπτο, Ιορδανία) που στερούνται στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τους απαγορεύονται τα ταξιδιωτικά έγγραφα, η εργασία, η ιδιοκτησία, η ενοικίαση. Απασχολούνται σε μικροδουλειές, παράνομα για τον ΟΗΕ, μέσα στους καταυλισμούς, και σε αγροτικές δουλειές στον Νότιο Λίβανο. Οι Λιβανέζοι διώκονται αν προσλάβουν πρόσφυγα.
Χωρίς παιδεία και υγεία
Κι ενώ στατιστικά ο αναλφαβητισμός στα αραβικά κράτη σπανίζει, στους Παλαιστίνιους του Λιβάνου επεκτείνεται. Για 75 χιλιάδες ανθρώπους καταμετρημένους σε τέσσερις καταυλισμούς του Βόρειου Λιβάνου λειτουργούν τέσσερα δημοτικά σχολεία, τέσσερα γυμνάσια κι ένα λύκειο. Δεν υπάρχει ούτε τρόπος μεταφοράς των παιδιών ούτε συνθήκες στέγασης. Το θέμα αντιμετωπίζεται με αυτοοργάνωση μέσα στους καταυλισμούς. Κάποιοι δάσκαλοι, παράνομα πάντα, κάνουν μαθήματα στα παιδιά. Ετσι όμως η εκπαίδευση, θεσμικά, παύει να είναι υποχρεωτική.
Τραγικές είναι οι συνθήκες στο θέμα της υγείας και της περίθαλψης. Νοσοκομεία δεν υπάρχουν και η νοσηλεία σε αυτά του Λιβάνου απαγορεύεται. Μέσα στους καταυλισμούς υπάρχουν υποτυπώδη κέντρα υγείας για τις πρώτες βοήθειες. Και στα δύσκολα, αν έχεις τύχη διάβαινε... Κάποιο παιδί έσπασε το χέρι του παίζοντας μπάλα. Δεν υπήρχε τρόπος για ακτινογραφίες ή εγχείρηση. Το χέρι μολύνθηκε, έπαθε γάγγραινα και ακρωτηριάστηκε!
Ο Ν. Κλείτσικας μίλησε με τους επικεφαλής και των τριών παλαιστινιακών κομμάτων στον Λίβανο. Τα συμπεράσματά του;
«Η Φάταχ, που εκπροσωπεί και την κυβέρνηση της Παλαιστίνης, βολεύεται στη λογική της Δύσης. Ζουν πλουσιοπάροχα ως διπλωμάτες στην πρεσβεία κι ελπίζουν ότι κάποτε θα πετύχουν διακανονισμούς με την κυβέρνηση του Λιβάνου για χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων και συνθήκες διαβίωσης. Η Χαμάς και το Λαϊκό Μέτωπο (οι ηγέτες τους ζουν στους καταυλισμούς) θέτουν το δικαίωμα στην επιστροφή, που είναι κατοχυρωμένο από τον ΟΗΕ».
Το 86% των προσφύγων του Λιβάνου θέλει να επιστρέψει στην Παλαιστίνη. Κι ας μην υπάρχουν πια τα σπίτια τους. Κι ας έχουν μόνον τα συμβόλαια από οικόπεδα και χωράφια. Συνταξιούχος δάσκαλος του ΟΗΕ έφτιαξε στον Νότιο Λίβανο ένα Μουσείο το οποίο γέμισε με γεωργικά εργαλεία, ταψιά, κατσαρόλες αλλά κυρίως κλειδιά, τα κλειδιά των σπιτιών τους, που έφεραν μαζί τους το 1948. Ο καθένας παρέδωσε το δικό του, καταγράφοντας τα στοιχεία του. Το κλειδί έγινε σύμβολο επιστροφής.
Η αφήγηση του δασκάλου στο ντοκιμαντέρ είναι συγκινητική. Με τα κλειδιά στο χέρι εκφράζει την επιθυμία του να επιστρέψει, έστω και νεκρός. Το ίδιο ζητά για τα εγγόνια και τα δισέγγονά του. «Τονίζει μάλιστα ότι θέλει να συμβιώσει με τους Ισραηλινούς», προσθέτει ο σκηνοθέτης. «Είναι ειρωνικό που σε κάποιο άλλο πλάνο ο διπλωμάτης της Φάταχ εμφανίζεται κι αυτός με μια αρμαθιά κλειδιών στο χέρι, που είναι όμως κλειδιά ασφαλείας. Αυτός ο άνθρωπος που ζει στο "Κολωνάκι" του Λιβάνου μιλά με την άνεση του διπλωμάτη γι' αυτούς που δεν έχουν να φάνε, λίγα μέτρα δίπλα του».
«Το μίσος δεν θα τελειώσει ποτέ»
Κάθε οικογένεια στους καταυλισμούς της Σάμπρα και Σατίλα θρηνεί έναν ή περισσότερους νεκρούς. Στους δρόμους υπάρχουν παντού αφίσες μαρτύρων, είτε από τη σφαγή του 1982, είτε από τους βομβαρδισμούς τέσσερα χρόνια πριν, είτε ανατιναγμένων καμικάζι. Και η νεολαία; Χάνεται στα καφενεία με τους ναργιλέδες, τα μπιλιάρδα, τα πολεμικά ηλεκτρονικά παιχνίδια. Το μίσος για το Ισραήλ περνά μέσα τους. Κι αν τους ρωτήσεις, απαντούν ωμά: ξεκουράζομαι για να σκοτώσω Εβραίους...
«Γι' αυτό το μίσος δεν θα τελειώσει ποτέ», λέει ο Ν. Κλείτσικας. «Μισή ώρα από την Κύπρο, τα τελευταία σύνορα της Ευρώπης, διατηρείται μια απάνθρωπη κατάσταση. Ο ΟΗΕ κλείνει τα μάτια. Στην αποκλεισμένη Γάζα υπάρχουν νοσοκομεία με χειρουργεία, εντατικές. Στον Λίβανο, όμως, όποιος αρρωστήσει πεθαίνει. Οταν ακούω τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης του 2004 που χαρακτηρίζει τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση, τονίζοντας ότι ο καταυλισμός Σάμπρα και Σατίλα είναι η μητέρα των τρομοκρατών, γελάω. Το αναπόδραστο ερώτημα, πιστέψτε με, ακόμα και του πιο καλοπροαίρετου παρατηρητή, είναι: πώς γίνεται αυτός ο άνθρωπος που ζει ως μη άνθρωπος, στερούμενος και το δικαίωμα να δουλέψει μισή ώρα ως αχθοφόρος, να μη μετατραπεί σε τρομοκράτη; Η μοναδική λύση που έχει είναι να πάρει ένα όπλο. Εκεί τον οδηγεί η απάνθρωπη αδράνεια της Δύσης». *
Ελευθεροτυπία, Επτά, Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010
17.12.09
The eye of beauty - Το Μάτι της Όμορφης
Σε λίγες μέρες (27 Δεκεμβρίου), κλείνει ένας χρόνος από την έναρξη του ανελέητου βομβαρδισμού των Παλαιστινίων της Γάζας από τις ισραηλινές δυνάμεις. Τότε, με άθλιες καιρικές -εκτός των άλλων- συνθήκες, μπήκε στο αποκλεισμένο έδαφος της Γάζας, πριν από οποιονδήποτε ξένο, ακόμα και δημοσιογράφο, ένα κλιμάκιο Ελλήνων ακτιβιστών της ειρήνης. Ένας εξ αυτών, είναι ο συγγραφέας Νίκος Κλειτσίκας, που από κοινού με τον οπερατέρ του ΜΕΓΚΑ, Μανώλη Δημελλά, πήγαν πριν από λίγες μέρες και στον καταυλισμό των Παλαιστινίων στο Λίβανο. Μια τεράστια εστία ντροπής για την ανθρωπότητα.Το μεσανατολικό (παλαιστινιακό), είναι ένα ζήτημα με τη μεγαλύτερη ίσως δημοτικότητα, παγκοσμίως, αλλά συγχρόνως, άγνωστο. Μια παντελώς, άγνωστη ''πράξη'' του παλαιστινιακού δράματος εκτυλίσσεται, εδώ και 61 χρόνια, στους καταυλισμούς των 300-400 χιλιάδων Παλαιστινίων, στο Λίβανο.
Υποτίθεται ότι τελούν υπό την προστασία του ΟΗΕ στις αραβικές χώρες, αλλά στην ουσία "τελούν" σε άθλιες συνθήκες "επιβίωσης"! Συνθήκες στις οποίες τους επιβάλλει το κράτος του Λιβάνου, με μεγαλύτερη επιτυχία από αυτήν που επιβάλλουν στους ομοεθνείς τους οι Ισραηλινοί, στην Παλαιστίνη. Συνθήκες εγκλεισμού και ασφυξίας ενός λαού, σε στρατόπεδα όπου παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ελευθερία μετακίνησης, η ελευθερία της εργασίας και της ιδιοκτησίας. Τα στρατόπεδα αυτά, δε θα 'ταν υπερβολή να τα χαρακτήριζε κάποιος "στρατόπεδα συγκέντρωσης", καθώς ποτέ δε θα ξεχαστεί από τους λαούς του κόσμου, η άνανδρη σφαγή γυναικόπαιδων από τον Αριέλ Σαρόν, το 1982, στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα.
Στους Παλαιστινίους του Λιβάνου, απαγορεύεται η άσκηση 70 διαφορετικών επαγγελμάτων. Το ποσοστό των ανέργων φτάνει στο 60%, ενώ το 70% ζει με 1 δολάριο την ημέρα. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εξαντλείται σε 30 "κέντρα υγείας", 1 γιατρό για 10.000 άτομα και 35 δολάρια το χρόνο για τις ιατροφαρμακευτικές ανάγκες κάθε Παλαιστίνιου πρόσφυγα -χρήματα που διατίθενται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Στους ασφυκτικούς αυτούς καταυλισμούς, όπου δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, "στραγγαλίζονται" στην καθημερινότητά τους, περιπλανήθηκαν οι δύο δημιουργοί του ντοκιμαντέρ Ain al -Hilweh (Eye of Beauty)-Το Μάτι της Όμορφης, όπως ονομάζεται ένας καταυλισμός 50.000 κατοίκων. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας 25 λεπτών, προϊόν της δεκαήμερης παραμονής εκεί των Κλειτσίκα και Δημέλα, αρχικά το Μάιο και μιας ακόμη τριήμερης επίσκεψης, τον περασμένο Νοέμβρη. Δύο άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με εμπειρική "διατριβή" στο παλαιστινιακό. Ο Μανώλης Δημέλλας αξιοποίησε στο έπακρο τις τεχνικές και πρακτικές διευκολύνσεις, που του παρείχε το ΜΕΓΚΑ και ο Νίκος Κλειτσίκας, μέλος του συνδέσμου ελληνοπαλαιστινιακής φιλίας την εμπειρία από τις επανειλημμένες επισκέψεις στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς, της Συρίας, της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, έχουν ζητήσει τη συμμετοχή του ντοκιμαντέρ τους, στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ένωση Τεχνικών Ιδιωτικής Τηλεόρασης Αττικής
14.12.09
Αθήνα 9,84 FM
Το Μάτι της Όμορφης
Σε λίγες μέρες (27 Δεκεμβρίου), κλείνει ένας χρόνος από την έναρξη του ανελέητου βομβαρδισμού των Παλαιστινίων της Γάζας από τις ισραηλινές δυνάμεις. Τότε, με άθλιες καιρικές -εκτός των άλλων- συνθήκες, μπήκε στο αποκλεισμένο έδαφος της Γάζας, πριν από οποιονδήποτε ξένο, ακόμα και δημοσιογράφο, ένα κλιμάκιο Ελλήνων ακτιβιστών της ειρήνης. Ένας εξ αυτών, είναι ο συγγραφέας Νίκος Κλειτσίκας, που από κοινού με τον οπερατέρ του ΜΕΓΚΑ, Μανώλη Δημέλα, πήγαν πριν από λίγες μέρες και στον καταυλισμό των Παλαιστινίων στο Λίβανο. Μια τεράστια εστία ντροπής για την ανθρωπότητα. Το μεσανατολικό (παλαιστινιακό), είναι ένα ζήτημα με τη μεγαλύτερη ίσως δημοτικότητα, παγκοσμίως, αλλά συγχρόνως, άγνωστο. Μια παντελώς, άγνωστη ''πράξη'' του παλαιστινιακού δράματος εκτυλίσσεται, εδώ και 61 χρόνια, στους καταυλισμούς των 300-400 χιλιάδων Παλαιστινίων, στο Λίβανο.
Υποτίθεται ότι τελούν υπό την προστασία του ΟΗΕ στις αραβικές χώρες, αλλά στην ουσία "τελούν" σε άθλιες συνθήκες "επιβίωσης"! Συνθήκες στις οποίες τους επιβάλλει το κράτος του Λιβάνου, με μεγαλύτερη επιτυχία από αυτήν που επιβάλλουν στους ομοεθνείς τους οι Ισραηλινοί, στην Παλαιστίνη. Συνθήκες εγκλεισμού και ασφυξίας ενός λαού, σε στρατόπεδα όπου παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ελευθερία μετακίνησης, η ελευθερία της εργασίας και της ιδιοκτησίας. Τα στρατόπεδα αυτά, δε θα 'ταν υπερβολή να τα χαρακτήριζε κάποιος "στρατόπεδα συγκέντρωσης", καθώς ποτέ δε θα ξεχαστεί από τους λαούς του κόσμου, η άνανδρη σφαγή γυναικόπαιδων από τον Αριέλ Σαρόν, το 1982, στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα.
Στους Παλαιστινίους του Λιβάνου, απαγορεύεται η άσκηση 70 διαφορετικών επαγγελμάτων. Το ποσοστό των ανέργων φτάνει στο 60%, ενώ το 70% ζει με 1 δολάριο την ημέρα. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εξαντλείται σε 30 "κέντρα υγείας", 1 γιατρό για 10.000 άτομα και 35 δολάρια το χρόνο για τις ιατροφαρμακευτικές ανάγκες κάθε Παλαιστίνιου πρόσφυγα -χρήματα που διατίθενται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Στους ασφυκτικούς αυτούς καταυλισμούς, όπου δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, "στραγγαλίζονται" στην καθημερινότητά τους, περιπλανήθηκαν οι δύο δημιουργοί του ντοκιμαντέρ Ain al -Hilweh (Eye of Beauty)-Το Μάτι της Όμορφης, όπως ονομάζεται ένας καταυλισμός 50.000 κατοίκων. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας 25 λεπτών, προϊόν της δεκαήμερης παραμονής εκεί των Κλειτσίκα και Δημέλα, αρχικά το Μάιο και μιας ακόμη τριήμερης επίσκεψης, τον περασμένο Νοέμβρη. Δύο άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με εμπειρική "διατριβή" στο παλαιστινιακό. Ο Μανώλης Δημέλας αξιοποίησε στο έπακρο τις τεχνικές και πρακτικές διευκολύνσεις, που του παρείχε το ΜΕΓΚΑ και ο Νίκος Κλειτσίκας, μέλος του συνδέσμου ελληνοπαλαιστινιακής φιλίας την εμπειρία από τις επανειλημμένες επισκέψεις στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς, της Συρίας, της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, έχουν ζητήσει τη συμμετοχή του ντοκιμαντέρ τους, στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
ΦΩΤΟ by Farfahinne - Δ. Φανός
12.12.09
“Ain al-Hilweh” (eye of beauty)
Βρισκόμαστε σε φάση ολοκλήρωσης του ντοκιμαντέρ “Ain al-Hilweh” (The eye of beauty).Το θέμα μας αυτή τη φορά οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες του Λιβάνου. Είναι 300.000, 400.000 χιλιάδες ή περισσότεροι;
Κανείς δεν γνωρίζει...
Ζουν σε άθλιες συνθήκες εδώ και 61 χρόνια σε προσφυγικούς καταυλισμούς υπό την «προστασία του ΟΗΕ στις αραβικές χώρες, αλλά στο Λίβανο σε «ιδιαίτερες» συνθήκες εγκλεισμού και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι προσφυγικοί καταυλισμοί, σωστότερα «στρατόπεδα συγκέντρωσης», είναι άλλοι παράνομοι, άλλοι νόμιμοι και έχουν το “άρωμα” από τις φαβέλες τις Νοτίου Αμερικής, αλλά σε ένα ιδιόμορφο αραβικό στιλ.
Σε αρκετούς από αυτούς τους «καταυλισμούς» η είσοδος και η έξοδος επιτρέπεται μόνο για τους Παλαιστίνιους που ζουν μέσα σ’ αυτούς.
Για τους Παλαιστίνιους του Λιβάνου η καθημερινότητα είναι μια τραγωδία, τους απαγορεύεται να ασκήσουν 70 διαφορετικά επαγγέλματα, απαγορεύεται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας ή της ενοικίασης διαμερίσματος, απαγορεύεται ακόμα και η αγορά οικοδομικών υλικών, ενώ δεν έχουν πρόσβαση σε καμία κοινωνική υπηρεσία του Λιβάνου.
Το 60% είναι άνεργοι και το 70% ζει με 1 δολάριο την μέρα που ισοδυναμεί με 1 κιλό μπανάνες.
Εκπαίδευση και υγεία τούς παρέχεται από τα ειδικά γραφεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
- 30 «κέντρα υγείας» (περίπου 1 γιατρός για 10.000 ανθρώπους) ενώ υπολογίζεται ότι ο ΟΗΕ ξοδεύει κάθε χρόνο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη το απίστευτο ποσό των 35$ για κάθε Παλαιστίνιο πρόσφυγα στο Λίβανο.
Σε μια εποχή που γίνεται πολύς λόγος για τους λαθρομετανάστες αν δούμε πως επιβιώνουν οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στο Λίβανο, αν συναισθανθούμε σε κοινό χρόνο θα συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα της προσπάθειάς τους για επιβίωση.
Το θέμα δεν είναι να κλείνουμε πόρτες μα να ανοίγουμε τα μάτια μας σε όλα αυτά που τρέχουν γύρω μας!
Υ.Γ. “Ain al-Hilweh” (To μάτι της όμορφης), είναι ο μεγαλύτερος καταυλισμός Παλαιστινίων προσφύγων στον Λίβανο (περίπου 50.000).
Έχει χαρακτηριστεί από τα λιβανέζικα Μ.Μ.Ε. "unlaw zone".
4.12.09
Επέστρεψαν από τον Λίβανο ο Μανώλης Δημελλάς και ο Νίκος Κλειτσίκας…
…και ετοιμάζουν το κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ με θέμα τους Παλαιστινιακούς καταυλισμούς προσφύγων και τα «ανθρώπινα δικαιώματα»…
2.12.09
Subscribe to:
Posts (Atom)
